سنگ آهن

آهن با علامت اختصاری Fe، متعلق به گروه B (VIII) از عناصر واسطه که دارای عدد اتمی 26، وزن اتمی 55.845 ، شعاع یونی 0.28، سختی 4.5 ، وزن مخصوص 7.2 تا 7.9 cm³/gr، نقطه ذوب و جوش به ترتیب 1535 درجه سلسیوس و 2000 درجه سلسیوس می باشد. آهن خالص، رنگ سفید نقره ای تا سیاه با جلای فلزی داشته و چکش خوار و شکل پذیر است. مهم ترین مشخصه آهن خاصیت فرومغناطیسی آن است که در دماهای بالاتر از 770 درجه سلسیوس این خاصیت از بین می رود (Mason and Moor,1982).

کلارک آهن در پوسته 5 است و این فلز از نظر فراوانی، چهارمین عنصر در پوسته به شمار می‌آید و پس از Alفراوان ترین عنصر فلزی زمین است. ذخایر آهن دارای 25 تا 65 درصد آهن بوده و تمرکز آهن در این نهشته‌ها تا حدودی به حالت رخداد آهن به صورت Fe⁺²و Fe⁺³ وابسته است. کانی‌های رایج آهن مثل هماتیت و گوتیت دارای آهن فریک (Fe⁺³) بوده و در حضور اکسیژن زیاد پایدار هستند اما کانی‌هایی مثل مگنتیت و سیدریت دارای آهن فرو (Fe⁺²) بوده و در محیط های کم اکسیژن (احیا‌کننده تر) پایدارند (kesler,1994).